Vertaling van Darkness
Zij was het Al. Lord Byrons Darkness vertaald door Gerlof Janzen (Avalon Pers, Woubrugge 2025)
Publicatie over de invloed van Lord Byrons dood op de kunsten
Ter gelegenheid van Byrons tweehonderdste sterfdag (19 april 2024) verscheen bij Stichting Desiderata de publicatie ‘Wat ik ooit ook ben geweest, nu ben ik klassiek’ De invloed van Lord Byrons dood op de kunsten, geschreven door ons lid Ronald de Leeuw en opgedragen aan onze oprichter Gerlof Janzen.
Meer details en de bestelinformatie zijn te vinden op de website van Stichting Desiderata.
Mary van Anne Eekhout: een roman over de verbeelding
Na Frankissstein / Frankusstein van Jeanette Winterson is Mary van Anne Eekhout de tweede roman in korte tijd waarin Mary Shelley een belangrijke rol speelt. Frankusstein van Jeanette Winterson begint in het verleden, als Mary Shelley zich opmaakt voor het schrijven van haar spookverhaal. Ze overdenkt wat er tijdens de gesprekken met/tussen Lord Byron, Shelley en Polidori geopperd is over leven en (on)dood en lichaam en geest.
Jeanette Winterson wisselt het verhaal van Mary Shelley en de haren – gebaseerd op de historische werkelijkheid (die niet beperkt blijft tot het verblijf van Byron en zijn clan aan het meer van Genève tijdens de zomer van 1816) en de totstandkoming van Frankenstein – af met een verhaal waarin hedendaagse vormen van het scheppen van kunstmatig leven ter discussie gesteld worden.
Mary van Anne Eekhout speelt zich volledig in het verleden af. De nadruk ligt daarbij op het verblijf in 1812 van de veertienjarige Mary bij de familie Baxter in Dundee. In een omgeving die volkomen afwijkt van die in de stad, ervaart Mary hoe het bovennatuurlijke de kijk op de werkelijkheid kan beïnvloeden. En dat heeft invloed op de verhalen die zij later zal schrijven. Zeker op dat ene verhaal waarmee ze wereldberoemd werd: Frankenstein.
Anne Eekhout laat zien waar Mary Shelley haar inspiratie voor die roman mogelijk vandaan haalde, zonder daarmee te zeggen dat Frankenstein vol autobiografische en aan de werkelijkheid ontleende situaties bevat. Dat kan ook niet, want Mary is een aan de fantasie van Anne Eekhout ontsproten reconstructie van een leven waarover relatief weinig bekend is.
De scènes die spelen in 1812 worden afgewisseld met scènes die zich afspelen in 1816 aan het meer van Genève, maar de wederwaardigheden van Byron en zijn clan worden in Mary veel minder breed uitgemeten dan in Frankusstein. Het gaat Anne Eekhout om de schrijfster van Frankenstein.
Betoverende versie She Walks in Beauty van Tess Callaghan
She is een He en de He is Byron himself, verpersoonlijkt door twee acteurs. De Ierse singer/songwriter Tess Callaghan bezingt zijn schoonheid in haar versie van Byrons beroemdste gedicht uit de Hebrew Melodies. Callaghan nam de indie popsong op in Venetië. We zien beelden van onder andere het Armeense klooster op San Lazzaro en de Canal Grande. Byron meed de dansvloer, zodat de sierlijke dans van acteur Francesco Cutillo aan het eind van de clip ietwat komisch is. Toch een mooie dromerige uitvoering van Byrons al talloze keren op muziek gezette gedicht She walks in beauty.
De single kwam uit op 25 september 2021.
Marianne Faithfull zingzegt Lord Byron
Op 30 april 2021 verscheen She Walks in Beauty, het nieuwe album van Marianne Faithfull en Warren Ellis.
Op She Walks in Beauty declameert Marianne Faithfull gedichten van Romantische dichters.
Behalve The Bridge of Sighs van Thomas Hood; La Belle Dame Sans Merci, Ode to a Nightingale en Ode to Autumn van John Keats; Ozymandias en To the Moon van Percy Bysshe Shelley; From the Prelude en Surprised by Joy van William Wordsworth en The Lady of Shalott van Lord Tennyson, staan er ook twee gedichten van Lord Byron op het album: So We’ll Go No More A Roving en She Walks in Beauty.
In het muziektijdschrift ‘Rolling Stone’ licht Marianne Faithfull haar liefde voor de romantische poëzie toe. Lees het interview hier.
Een voorproefje: She Walks in Beauty
Tekst: Lord Byron, Muziek: Warren Ellis, Schilderij: Colin Self, Regie video: Yann Orhan
De Griekse Onafhankelijkheidsoorlog als tragikomedie
De start van de herdenking van de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog (1821-1929) leidde begin 2021 tot een stroom publicaties. Lord Byrons letzte Fahrt: eine Geschichte des Griechischen Unabhängigkeitskrieges van Richard Schuberth is een van die vele titels.
‘Der Aufstand gegen das Osmanische Reich und die Geburt der griechischen Nation – erzählt als Tragikomödie. Der Griechische Unabhängigkeitskrieg (1821-29): eine Rebellion, bei der nichts so war, wie es schien. Er zog tausende Philhellenen aus allen Teilen Europas an: Schwärmer, Narren, Hochstapler, Gauner, Idealisten – unter ihnen der Dichter Lord Byron. Vor Ort zerschellten ihre Illusionen an der griechischen Realität: Der “Freiheitskampf” wurde von Banditenbanden, Warlords und Großgrundbesitzern geführt, die muslimische und jüdische Bevölkerung wurde in den ersten Kriegsmonaten ermordet oder vertrieben, die Osmanen verwalteten lediglich ihr erodierendes Reich und die britischen Kreditgeber agierten als eigennützige Spekulanten.Richard Schuberth erzählt die Geschichte des Krieges in scharfer Abkehr von nationalen Deutungen – als epische Tragikomödie, die vor allem zu unvorstellbarem Leid der Bevölkerung führte. Seine Studie zeigt die verschiedenen Facetten des Krieges und seiner Protagonisten auf und deutet den Konflikt als “Nabelbruch der Moderne”, in dessen Verlauf viele Topoi und Ideologien unserer Zeit ihren Auftritt hatten: Seien es Medienpropaganda, Orientalismus oder Nationalismus’,
maar de recensies zijn kritisch:
- Frankfurter Allgemeine: Es begann als Kampf von Orthodoxen gegen Muslime door Oliver Jens Schmitt;
- Der Standard: “Lord Byrons letzte Fahrt”: Zum vornationalen Zustand Griechenlands door Markus Hafner
Voor wie zelf een indruk wil krijgen:
– een dwarsdoorsnede van het boek (via Google Books)
– een fragment (via bol.com)