Byron duikt op

Home > Lord Byron > Byron duikt op > Pagina 3

J. Eijkelboom hield van de romantici Roland Holst en Byron In Nooit het hele hart. J. Eijkelboom. Een biografie (2021) beschrijft Kees van ’t Hof het leesgedrag van Jan Emmens,…

Lees meer

Byron: veellezende womanizer, volgens Kees ’t Hart

‘Je moet biografen natuurlijk nooit geloven, maar toch: opdracht van vader, na de thee, in de tekenkamer en met zwaaiende armen. Een treffend beeld van de lezende gek, zo geil als boter, die de hele wereld kennis wil laten maken met zijn gekte’, schrijft Kees ’t Hart in zijn beschouwing De lezing, opgenomen in de bundel Victorien, ik hou van je (2021). Hij heeft het over Percy Shelley en het beeld komt bij hem op nadat hij de biografie gelezen heeft die Richard Holmes over Shelley schreef: Shelley: the Pursuit.


Kees ’t Hart vervolgt als volgt: ‘En Shelley was later een beruchte vrouwengek. Ook Lord Byron kon er op het gebied van zowel lezen als seks wat van. Gorter, dat was me er ook eentje! Sartre, berucht veellezer en womanizer! Noem ze maar op.’
Waarna hij zich afvraagt of er ook veellezende vrouwen bestaan die dol op seks waren of zijn.

Lees meer

‘Byrons atheïsme bijt nog steeds‘

In Er is geen ander zijn dan anders zijn: denken met Carry van Bruggen schetst Barber van de Pol een persoonlijk portret van Carry van Bruggen, en getuigt zij van de verwevenheid van haar denken met dat van Van Bruggen.

Het negende hoofdstuk van het boek is gewijd aan Van Bruggens filosofische/sociologische werk Prometheus: een bijdrage tot het begrip der ontwikkeling van het individualisme in de litteratuur. In dat hoofdstuk duikt Byron op, nadat ook Mary en Percy Shelley al acte de présence gegeven hebben:

Lees meer

Charles Baudelaire had geen hoge pet op van Lord Byron

Op 9 juli 1857 – twee weken nadat zijn bundel Les fleurs du mal is verschenen – schrijft Charles Baudelaire aan zijn moeder Caroline Aupick:

‘Het boek maakt mensen woedend. – Overigens heb ik uit angst om te veel afschuw te wekken, een derde uit de proeven geschrapt. – Alles wordt me door de critici ontzegd, een vindingrijke geest en zelfs kennis van de Franse taal. Ik lach om al die idioten, en ik weet dat dit boek, met zijn kwaliteiten en gebreken, zijn weg zal vinden in de herinnering van het geletterde publiek, naast de beste gedichten van Victor Hugo, Théophile Gautier en zelfs van Byron.’

(vertaling: Kiki Coumans)

Lees meer

Lord Byron bezingt de bronnen van Clitumnus

In Als het over liefde gaat: literaire pelgrimage in Umbrië (2019) wandelt Jannah Loontjens in de voetsporen van Frida Vogels.
In het boek refereert zij aan tal van schrijvers. Ook Lord Byron duikt op.

De eerste keer als Jannah Loontjens terugkijkt op een reis die zij in het verleden maakte:

‘Het uitzicht op Lac Léman, waar ook ons balkon om uitkeek, is niet alleen bekend van Nabokov, ruim tweehonderd jaar geleden keken ook Mary Shelley, Percy Bysshe Shelley en Lord Byron erover uit. Dat was in het jaar 1816. Regen stroomde en bleef stromen, het zou bekend worden als het jaar zonder zomer. In de donkere vertrekken schreven zij gedichten en op een avond daagde Byron zijn vrienden uit om een spookverhaal te verzinnen. Hier ontstond Mary’s idee voor haar Frankensteinverhaal. Ze dronken wijn en gebruikten laudanum.’

Lees meer

Een hekel aan Byron

In Saudades: op zoek naar het paradijs in Portugal, het boek dat Arthur van Amerongen over zijn liefde voor Portugal schreef, staan twee columns van Tessa de Loo. In Boeken – waarin weerlegd wordt dat Portugezen niet lezen – bezoekt Tessa de Loo een Portugese dame die beschikt over een rijkgevulde boekenkast.
Aan Byron heeft ze een uitgesproken hekel:

Lees meer

Byron beklimt bergen, ondanks horrelvoet Op bladzijde 124 van Klifi: woede in de republiek Nederland noemt Adriaan van Dis Lord Byron als zijn personage Jákob Hemmelbahn behoefte heeft om zijn…

Lees meer

Lord Byron, de zomer van 1816 en de dood van Percy Shelley

Louis Edouard Fournier De begrafenis van Shelley

Op Karakters verscheen in januari 2021 het artikel Tussen boeken en graven: over Mary Shelley en haar bekendste romans Frankenstein en The Last Man van Thomas Heij over Mary Shelley en de totstandkoming van haar romans Frankenstein en The last man. In het stuk gaat het over die zomer aan het meer van Genève waarin Lord Byron het gezelschap waarin hij verkeerde uitdaagde een griezelverhaal te schrijven, en over de dood van Shelley:

‘Tien dagen later spoelt zijn [Percy Shelley, lw] levenloze lichaam aan op het strand. Mary schrijft: ‘I was never the Eve of any Paradise, but a human creature blessed by an elemental spirit’s company & love – an angel who imprisoned in flesh could not adapt himself to his clay shrine & so has flown and left it.’ In het bijzijn van zijn boezemvriend en collega dichter Lord Byron wordt Percy’s lichaam een maand later verbrand, waarna de as wordt begraven in Rome.

Lees meer

Byron, een literaire reiziger

Joost de Vries schrijft in de Groene Amsterdammer onder de titel Toerisme is vulgair, vulgair, vulgair een essay over literaire reizigers. Het stuk begint en eindigt bij Lord Byron (en Caroline Lamb), Childe Harold’s Pilgrimage komt uitgebreid aan de orde.
Naast Byron noemt Joost de Vries ook Gustave Flaubert,
François-René de Chateaubriand en Henry James.

Een passage uit het artikel:

Lees meer
1 2 3